چاوشی بــــاز

تبلیغات : کلا" تا به امروز به غیر از آوای باربد هیچ شرکتی تبلیغات مناسبی برای کار محسن انجام نداده اند . از سایت کامل آلبوم بگیرید تا چاپ تاریخ انتشار و اصلاحیه اش در روزنامه های کثیر الانتشار و همین موضوع باعث میشود با امیدواری بیشتری از همین الان منتظر 13 باشیم .   بدعتی که آوای باربد برای یه شاخه نیلوفر پایه گذارش بود به طور ناقص و در سطح بسیار پایین تر ، کم و بیش برای این آلبوم هم اتفاق افتاد   البته با توجه به عجله ای که محسن و تهیه کننده اش در ریلیز آلبوم قبل از عید داشتند امکان تبلیغ آنچنانی در این مدت کم نبود . به هر حال باید دید ریسک تهیه کننده که شاید در اثر اصرار محسن بوده میتواند جواب دهد و آلبوم با فروش خوبی مواجه شود ؟ 

البته این آلبوم خود نیز به نوعی بدعت گذار در مقوله ی خبررسانی بود؛ تا امروز در هیچ یک از آلبوم های محسن با اینچنین جریان خبری آزادی مواجه نبودیم . تجربه ی متفاوت و لذت بخشی بود ، هرچند انتظار میرفت با کند و کاو بسیار بالایی که در خبر های مربوط به محسن توسط هواداران انجام میگرفت این خبررسانی نتیجه عکس دهد اما سیاست کاری جالبی  که گروه در پیش گرفت باعث شد نتیجه ی کار کاملا قابل قبول از آب در بیاید 

کاور : مطمئنا" تجربه موفق کاور حریص به هیچ وجه در این آلبوم تکرار نشد . چه طرح روی کاور با آن رنگارنگی نا مربوطش و چه طراحی داخلی و روی سی دی که اصلا به دل نمی شیند . شاید تنها اثر مثبت محسن عسگری در این آلبوم آشنایی محسن با امیروکس باشد . و صد البته بازهم نامی از آهنگساز برده نشد ! آن لیست های بلند بالای تشکر نیز گویی در آلبوم های مجاز برای محسن شگون ندارد و با توجه به لیست چند نفره ی این آلبوم باید نتیجه گرفت اینروزها هرچقدر دور و برش خلوت تر باشد بهتر نتیجه میگیرد

تنظیم : کوشان حداد به معنای واقعی کلمه ما را در این آلبوم غافلگیر کرد . هرچند فضاسازی تراک شباهت بسیار کمی به ساندتراک یکی از فیلم های هالیوودی دارد اما بازهم نمیتوانی از خیر آن فضای دلهره آور و فوق العاده بگذری . به هر حال با توجه به فضای آلبوم قبلی ، وجود چندین تراک به قول محسن پرتحرک و هاوس در این آلبوم به نوعی ضروری بود . و چه خوب شد  این ضرورت با همکاری دوباره با کوشان به تکرار نیافتاد. امیروکس تقریبا به خوبی توانست فضای آلبوم را بشکند و به دور از هرگونه تکرار که متاسفانه جزو مولفه های تمام آلبوم های امروزی شده ، آثار قابل توجهی را خلق کند .  تجربه ی همکاری با سینا حجازی هم به نظر من جای بحث و گفتگوی فراوان دارد . اینکه این تجربه ی جالب توانسته موفق هم باشد کمی برای من جای سوال است ...

بار عمده ی تنظیم این آلبوم را خود محسن به دوش گرفته بود و این مسئله با توجه به تعریف و تمجید های هواداران از 3تراک پخش شده قبل از آلبوم کاملا قابل پیش بینی بود . محسن چاووشی در طول 8 سال فعالیتش با تنظیم کننده ها و نوازنده های مختلفی کار کرده و مطمئنا هرکدام به نوبه ی خود در بلوغی که امروز به آن رسیده است تاثیر گذار بوده اند . از فوادیان و سیامک شکوری گرفته تا محمدرضا آهاری که تنظیم تلفیقی تراک تقاص از ته مانده های اثرات اوست. سولوهای فوق العاده ای که در این آلبوم به وفور یافت میشود تاثیر بسزایی در زیبایی آلبوم داشتند و  نوازندگی شاهرخ پورمیامی در تراک تقاص مطمئنا درآینده جزو سوگلی ها خواهد شد . تنظیم شهاب اکبری هم به نوعی جزو معدود نقاط ضعف آلبوم بود . فضاسازی  و ساز های تکراری که در تنظیم هایش برای دیگر خوانندگان چندین بار استفاده کرده است باعث شد از زیبایی این اثر کاسته شود . البته شاید با یک ملودی زیباتر میشد میدان کاری بیشتری به او داد ، اما به هر حال با همین یک تراک کم و بیش کارش به تکرار میزد  .ولی مسئله ای که در این تراک با تنظیم معمولی اش توجه را جلب میکند اجرای فوق العاده و خیره کننده محسن است .  در مورد کیفیت آلبوم و میکسو مستر که توسط امیروکس انجام داده شد خوشبختانه مشکل قابل توجهی مشاهده نشد . هرچند کم تجربگی و کم سن و سال بودن وی ذهنیت تقریبا منفی را قبل از پخش آلبوم بوجود آورده بود که مطمئنا" تا به امروز این ذهنیت تعدیل مثبت شده است .

لحن و موسیقی : فکر میکنم آنچه که در نگاه اول نمایان تر می نماید تفاوت قابل توجه فضای آلبوم نسبت به آلبوم قبل است . اینکه فضای قالب و موفق آلبوم قبل در این آلبوم به 2 تراک کاهش یافته و جایش را به فضاهای جدید داده بود قابل تحسین است. تا به امروز در کارهای چاووشی (مخصوصا چاووشی مجاز)  با دو آلبوم یکسان از لحاظ سبک و سیاق مواجه نبوده ایم  و این است وجه تمایز محسن چاووشی با دیگر خواننده ها . لحن محسن با توجه به سبک موسیقی که در این آلبوم ارائه داده است کاملا درست انتخاب شده و به نوعی یادآور صدای سابق و غیر مجاز محسن است با درجه ی لذت بخشی بیشتر . آن صدای ایده آل و عاصی که در حریص گوشه ای از آن را شنیدیم به نوعی در این آلبوم ایده آلی بهتر و جدید تر را پایه گذاری کرده است و این بسیار حائز اهمیت است . از آنجا که طرافداران محسن چاووشی علاقه ی شدیدی به تقسیم بندی دوران کاری وی دارند(!) از این آلبوم به بعد را میتوان دوره ی جدیدی نام گذاری کرد که تمام المان های محسن چاووشی را به همراه دارد به علاوه ی تجربه دوران های گذشته .  ملودی های این آلبوم در سطح بسیار بالایی از آنچه از چاووشی انتظار داشتیم قرار دارند . گویی محسن تمام آثار گذشته اش را به فراموشی سپرده و سعی کرده در فضای دیگری با حفظ حس و حال سابق آهنگسازی کند . و باید با افتخار گفت که موفق هم بوده است .

 ***

محسن چاووشی در مصاحبه ای که بعد  از پخش آلبوم یه شاخه نیلوفر انجام داده بود گفت که این تازه اول کار است و مطمئنا هواداران ، امروز و بعد 3 آلبوم با محسن هم نظر شده اند .پشتوانه ی این آلبوم تمرین و تکرار و تجربه ای است که باید در چندین آلبوم کسب میشد . شکستن فضای سابق به یکباره و تنها با یک آلبوم ممکن نبود . هرچند حاصل این تجربه آلبوم متوسطی مثل ژاکت شده باشد . اما به هر حال امروز مواجه شده ایم با آلبومی که بعضی از تراک هایش به تنهایی خود یک آلبومند ...و مطمئنا اگر ژاکت پخش نمیشد ، امروز پرچم سفیدی هم در کار نبود

                                                                                   منبع:وبلاگ چاوشیسم